Vlaams verkooprecht: niet elke chalet geldt als woning

In principe geldt in het Vlaamse Gewest een verkooprecht van 12% voor de aankoop van onroerend goed. Echter, bij de aankoop van een woning om er de hoofdverblijfplaats van te maken, kan het verlaagde tarief van 3% worden toegepast. Een belangrijke voorwaarde hiertoe is dat de koper op het moment van de aankoop niet al volle eigenaar is van “een andere woning of bouwgrond”. Maar wat wordt verstaan onder "een andere woning of bouwgrond’’? Volgens het Hof van Beroep in Gent is een chalet in een recreatiegebied, waar permanente bewoning niet is toegestaan, alvast geen woning, waardoor deze geen belemmering kan vormen voor de toepassing van het verlaagd tarief bij de aankoop van een woning waar de hoofdverblijfplaats zal worden gevestigd. 

Casus 

In 2010 kocht een echtpaar een chalet in een recreatiegebied. In 2020 kochten ze een woning en vroegen ze om het verlaagde verkooprecht toe te passen. Ze stelden dat hun chalet geen belemmering mocht vormen omdat permanente bewoning daar niet is toegestaan. De Vlaamse Belastingdienst (VLABEL) was het hier niet mee eens en paste het normale tarief toe, verwijzend naar hun standpunt dat een chalet of caravan wel degelijk telt als een woning. Het Hof van Beroep floot VLABEL terug en stelde het echtpaar in het gelijk. 

Wat is een woning? 

In de decreettekst wordt een woning gedefinieerd als “het huis of het geheel of het gedeelte van een verdieping van een gebouw dat hetzij dadelijk, hetzij na normale herstellings- of onderhoudswerken hoofdzakelijk dient of zal dienen tot huisvesting van één gezin of een persoon, met in voorkomend geval de aanhorigheden die tegelijk met het huis, het geheel of het gedeelte van een verdieping worden verkregen”. 

De term "hoofdzakelijk" betekent dat de belangrijkste functie van het pand het bieden van woonfunctie moet zijn. 

De term "huisvesting" vereist een zekere mate van standvastigheid, permanentie en duurzaamheid. Dit betekent dat de woning de plaats moet zijn waar iemand zijn dagelijks leven organiseert. Een toeristisch verblijf of andere tijdelijke verblijfsvormen voldoen hier niet aan.  

Een chalet in een recreatiegebied, waar wonen volgens het intern reglement verboden is, kan aldus de rechtbank niet als woning worden aanzien. De chalet kan aldus geen verhinderd bezit uitmaken voor de toepassing van het verlaagd verkooprecht. 

Bewijslast 

Degene die aanspraak maakt op het verlaagde verkooprecht moet bewijzen dat hij aan alle voorwaarden voldoet, inclusief dat het bezit van ander onroerend goed geen woning is volgens de wettelijke definitie. In deze zaak bewezen de belastingplichtigen dat hun chalet in een gebied ligt waar wonen niet is toegestaan en dat ze daar nooit ingeschreven stonden. Het Hof van Beroep oordeelde dat de belastingplichtigen recht hebben op het verlaagde tarief, omdat de in 2020 aangekochte woning kan beschouwd worden als hun enige echte woning. 

© CERTIFISC – Auteur: Jorn Peyskens

DISCLAIMER Dit artikel werd gepubliceerd/voor het laatst gewijzigd op 21/11/2024 en werd opgesteld conform de op dat moment geldende wetgeving, rechtspraak, rechtsleer en interpretaties.
Sinds voormelde datum kunnen er zich wijzigingen voordoen waardoor dit artikel verouderde informatie kan bevatten.